Helburuak - Indibitiko irteera

Diktadura garaian sortutako ikastolaren helburuak zeintzuk ziren, ez da zaila imajinatzea. Euskal kulturan eta askatasunean zegoen oinarria duda barik. Hortik aurrera, irakasleen partetik, umeei berdintasuna, errespetua, tolerantzia eta justizia bezalako baloreak transmititzeko xedea zegoela esango nuke. Baita natura eta ingurumena ezagutzea, zaintzea eta maitatzea ere.

Indibitiko irteeran, aipatutako helburu guztiak lantzeko aukera zegoen. Euskaraz hitz egiten genuen eta euskara maitatzeko baliabideak erabili zituzten: kantak, jolasak... Taldeko lana sustatzen zen. Eskola horretan letra gutxi zegoen, lege gutxi, baina taldeko lana ikusi egiten genuen. Gurasoek eraman gintuzten Dimararte. Guraso batzuk Land Roverretan igo ziren. Beste guraso batzuk bazkaria egiten zuten bitartean, irakasleak gurekin egoten ziren.

Gurasoek irakasleak errespetatzen zituzten. Gure etxean irakasleekiko miresmena zegoen. Eta horrela zen etxe guztietan. 

Nahiz eta ahalegin guztiak egin, nire pasadizuan, helburua guztiak ez ziren bete, irakasleek ez zuten jakin gertatutakoa. Mutilak frakak bajatu zidatenean, irakasleek ez ziren konturatu, nik ez nuen kontatu. Karmelek hori jakingo bazuen, disgusto itzela hartuko zuen dudarik gabe. Baina gure arteko sekretuan gelditu zen.

Eskola eta Karmeleren helburuak soberan lortu ziren. Oraindik danok kantatzen ditugu Karmele Angoitiak erakutsitako kantak, Iparraldeko kantak, Ozaze Jaurgainian, brodatzen ari nintzen

brodatzen ari nintzen ene salan jarririk;

aire bat entzun nuen itsasoko aldetik...

Helburuetan, ikastetxearen hezkuntza plana, curriculuma, urteko plana, Aja  memoria ez  nituen entzuten. Baina Karmelek, urteko plana eta memoria bazituen. Gurasoei beti azaltzen zien zer egingo genuen, eta bere helburuak azaltzen zien.  Berak beti zituen kuadernoak eta bere arkatzarekin beti apuntatzen zuen dena.

Karmeleren helburua hau zen:

 zer egingo dugu? zer jakin nahi dugu? Saioka liburua jarraituta.