INGURUNEA
Artea herri txikia, baserri girokoa da, han zegoen ARRATIAKO
IKASTOLA. Bertan eskualdeko ikastola inguruko herri txikietako umeak joaten
ginen. Maila sozial eta ekonomiko ertainekoa ginen. Momentu horretan etorri
berriak Andaluziako eta Extremadurakoak
ziren. Ikastola honetara, batzuk joan ziren. Gure gelan ez zegoen etorri
berririk.Indibitira joan ginenak denak eskualdeko gurasoak genituen. Herrietatik
autobusak, udalekin harremana, jaurlaritzako hezkuntza sail sortu berriarekin
harremana zuen gure ikastolak. Euskal eskola publiko bakarrenetarikoa baitzen
PNVn egoitzan egon ginenez eurekaz ere harremana zuten
zuzendaritzakoak eta guraso elkartekoak.
Gurasoekin harreman estua, proeikturen partaide aktiboak
izanik. Euskal argitaletxeekin elkar eta ereinekin.
Ikastolan arteko txapelketak, krosa, maratoi txikia sortu zen. Guzti
hau umeen haremanak indartzeko, harremanetrako tresna euskara izanik.
Ikastolak sare bat sortu zuen, gurasoekin harremana, gurasoen
talde lana sortu zen. Gure laboratorioa garbitu zuten, pintatu.
Garraioa ere behar genuen, eta horretarako hor zegoen Murgoitio. Lau autobus joaten ziren
ikastolara. Lemoako autobusa, igorreko autobusa, Areatzako autobusa eta Garbeko autobusa. Garbe Igorreko auzunea da,
baina Garbekoak beti izan gara Garbekoak. Gure amak ere langileen fama zuten. Irakasleekin
harreman handia izaten zuten. Gure amarentzat, Karmele, oraindik ere karmele
da. Indibitiko pasadizuan, argi agertzen da gurasoek zuten erlazioa.
Jantokia ere bagenuen, bertan Lucia eta Teodorak bazkaria egiten
zuten egunero , eta gure zaintzaileak Mari kontxi, Maite, eta Mari Tere ziren. Orain,
larrabetzu sistema deitzen dioguna, orduan izan genuen. Hauek ere ikastolako
langileak ziren.
Erlijioa ere bagenuen eta abadea etortzen zen kanpotik. Aite
Juan Jose,eta Atano. Garai horretan denok joaten ginen erlijiora.
Bertsolaritza ere sartu zen eskolara, Lopategi etortzen zen,
klaseak ematera.
Metodologia aurreratua, berritzailea... adibidez lan sektoreak
lantzen eta baserri batera bisita egiten genuen. Lantzen zena, praktikan
jartzen genuen.
Etnomotrizitatea lantzen zen, hau da, euskal dantzak,
horretarako Juanti etortzen zen
klaseak ematera. Orain Arantzarteko taldeko zuzendaria da.
Familientzako ikuskizunak, gai bukaerako erakusketak egiten
ziren.
Nire pasadizuan, indibitiko pasadizuan, euskara sustatu,
gurasoekin harremana, eta talde lana sustatzea bilatu ditut.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina